alebio.
Alivio.
Euskerak neke oiek beste lengoajeak berenak bezala baditu ere, bere alibio ta erregaliak ere baditu.
Cb EBO 33.
[Miserikordiazko etxe] oietan pobren gorputzetako alibio ikusten danak ezdu zer ikusi aien animetan egiten dan onarekin.
Ib. 55.
Batere atseden edo alibio gabe: penak beti batean, beti bere artan.
Cb Eg II 130.
Gero uste diranen memoriak alibioa ematen badu, infernuan orrek ere lekurik eztu.
Ib. 124.
Osásun, heritásun, trabáju, alibio, péna ta konsolázioak.
LE Ong 37v.
Iñoiz ere alibiorik izateko esperanza gabe.
Gco I 402.
Beste alibiyorik pobriak ez daka, / negarrez jaio eta bizi arrastaka.
Bil 131.
Au gabe ez genduban alibiyo onik.
Arrantz 133.
Gauza ortatik dator / alebio gutxi.
EusJok II 13.
Alibiyorik iñundikan ez / elbarritzen giñanian.
MendaroTx 36.
Euri ta kaskabar, alako alibiorik gabe ari niñun ni.
Ataño
TxanKan
139.
Ez dago esaterik oien baliua / Artzai jatorrentzako zer alibiua.
Basarri 152.
Guretzat alibio piska bat bagenduan orduan.
BAyerbe 75.
(Empleado irónicamente, en exclamaciones).
Illetikan illera / kontribuziyua, / aurrak azitzeko / a ze alibiyua! / Etxian koipia falta, / dendan oliyua.
Ud 33.
Semiak azi eta / denak bestentzako, / ori alibiyua / gurasuentzako!
Auspoa 97, 100.
Mielka ta putanua / eta kolaiua, / oiek ematen dute / ernegaziyua; / klase bastua eta / merke preziyua, / beitak pagatutzeko / zer alebiyua!
Arrantz 25.
Aziendak erdiak bederen kenduak [...]. Seme-alabei dote ona emateko alibio ederra!
Ataño
TxanKan
39.