1.
aitzekigabe .
(Adj.).
Sin tacha, sin defecto; intachable.
Iongoiko handiak, bada, nola iustu Iujeak / Sentenzia ematen du aitzakia gabeak.
EZ Man I 58.
Zuena ere etxe ederra da, aitzekigabea.
Etxde JJ 54.
Tratua izan bedi / aitzaki gabia, / ia pasatzen degun / egun bat obia.
Uzt Sas 238.
2.
atxakiabage.
Inexcusable.
Ta emetik etorriko da, ikaragarriagoa izatea gure kondenaziño galtzaera ta ondamendia, atxakia ta eskusa bagea gure bekatua.
Añ
LoraS
71.
AITZAKIAGABEKO.
Sin tacha, sin mancha; intachable.
Ona emen aitzakia gabeko ta lotsa andiko Testiguak: oek dakite zer igaro dan.
VMg 3.
Giro beratze onek, itsas-egitan eta behe-alderditan euri txingortsua ekarri zun eta goietan berriz aitzeki gabeko elurra.
Etxde JJ 257.