1.
(
Lar,
Añ,
H;
-kh- Hb),
bakartiar (
Dv,
Hb).
"Solitario"
Lar.
"Solitario, solo"
Añ.
"
Bakhartiarra, qui aime être seul"
Dv.
v. bakarti.
Jakitaterik ez, dirurik ere ez hanbat, bakartiarra berzalde eta bere tokiko berri baizik ez jakinki.
JE Ber 49.
(Lar, Añ, H) .
(Uso sust.).
Ermitaño, monje solitario; (en gral.) persona que busca el retiro.
"Ermitaño, el que vive en soledad"
Lar.
"Monge, solitario, anacoreta"
Ib.
"Ermitaño, anacoreta"
Añ.
"
Bakharra, bakhartarra, solitaire, ermite"
H.
Madona Santisimako bakhartarraren lenpiztea.
Birjin 486.
Eta nol-egin da bakhartar? gauza handia da hori neskatxa batentzat.
Ib. 487.
Onelakoak deitzen ziran Monjeak edo Bakartarrak, ta onenak ziran San Antonio andiak erakutsi, ta Ijiton bizi ziranak.
Ub 118.
Bakartasuneko bakea nairik, atera urten eutsan bakartarrari, etxe atantxe bizi izateko guraria erakutsi eutsan.
A Ezale
1897, 4a.
Yondone Gent zerutiarra, Bauset-ko padarra [...], arkaitz gogorretik ur-iturri ta ardo-iturria sortu ziñuzan bakartiar Yainkotarra!
'Divin solitaire'
.
Or Mi 102.
Orduko iakitun eta iakintzaleen irabazpide errezak zapuztuz, eta pikea baino moskorrago iarten zuten txaloak gutxi-etsiz eta erdeinatuz, bakartarren bideari ekin zion xalo ta bakun.
Zait Plat 109.
2.
Particular.
"
Adiskidetasun bakhartiarra (He), amitié particulière"
Dv.
Hanitzek erranen darotzute menturaz ez duzula hartu behar niholeretako adiskidetasun eta oneriste berezirik edo bakhartiarrik.
He Phil 296 (SP 295 adiskidetasun berezirik).
3.
(Lugar) solitario.
Or dakuszkizuten zelai bakartarrak / Sasoi batean Usauri ospetsua.
Anab Eusk
1930, 146.
BAKARTAR-LAGUN.
Bakardadeko paketasun ta gozoarekin lilluratu ta engañatuba, bakartar-lagun egiteko gogoakin zebillen an urreko Antonio zeritzan batekin.
'Hacerse ermitaño con un tal Antonio que allí cerca lo era'
.
Aran SIgn 93s.