1.
apostulari,
apostalari.
Apostador, apostante.
Apostularien deadarrak eta billera gizatsuko durundi zurrumurroak berealako baten bukatu zitzaizkigun.
Ag G 102.
Asieran bezela zeuden jokalariak [...]. Apostularien armintasunak etzuan neurririk.
Ib. 103.
Batzuek gutxi pamatu arren / gizon apustulariya.
EusJok 140.
Oraintxe estropada-unea ez da urruti ta antxe dabiltz apostalariak aize guztietara apostuak botatzen.
Anab Eusk
1933, 256.
Bazeuden an Getaritik bertatik ikusnaiz juandako norbaitzuk ere; ango apustulariak bialdutako zelatari maltzurrak ziran.
TAg Uzt 134.
Ala zegokion ere, ura zan bezelako apustulari ikasiari, beste maite-joko onetan ere.
Ib. 306.
Etxe ortako jendea edo familia ez da bein ere apustularia izan.
Albeniz 79.
2.
Contendiente en una apuesta.
Jartzen dira orkoaren edo emengoaren alde, aide, auzo edo ezagunak diralako bakarrik edo apostularien indar, mendu ta almenak obeto dakizkitelako.
Ag G 81.
Jueza bera bien tresnekin / belardira sar oi uan, / apustulari biak besterik / jasan bagerik ondoan.
Or Eus 305.
Apustulayai launtzetik.
Auspoa 39, 17.
Itziar-en baziran beste apustulari batzuek.
BasoM 39.