1.
(
-kiñ V-oroz-m ap. A; G-azp).
Residuo; materiales de aluvión.
"2. suciedad; [...] 4.º residuo; [...] 6.º cieno, lodo blando, tierra de aluvión"
A.
"Aluviones que deja el río (G-azp)"
NEtx.
Juan zan bata bere etxera ta bestia geratu zan bertan, edaten Babilonijako ontzijaren edari berenoz betia, azkenengo ondar ta apakiñetaraño.
Ur MarIl 46 (Arr May 57 Babiloniako kalizaren kondarretarañokoa).
Barruko gatxak azalera atara ta gorputzeko loi, erdoka ta apakiñak bota ta garbituteko ureztau, azal-oztu ta busti-aldi batzuk artu bear nituala.
Ezale 1898, 315s.
Sasiolatik dator / ibai aberatsa, / illargi berrietan / angula arratsa, / ujola-egunetan / egurra ta zotza, / apakiñez berotu / dedin etxe otza.
NEtx LBB 363.
2.
(V, G-azp ap. A
)
"Pozo" Ur MarIl voc. (pero cf. supra el ej.) y A. "Charcos que quedan a la orilla de mar o de río al retirarse las aguas" A.
Osiñ edo apakiñetan [ura] geldi egoten aspertuten danean, urrengo euriaz asten da erretenera-nairik.
A Ezale
1898, 187a.
3.
"(V-m), hierba de arroyo"
A.