(V-gip ap. Etxba Eib ; Urt V 267, Lar, Añ, Izt 23v, Hb), afaldegi, apaltegi (Ast Apol 89→Dv, A).
Cenáculo; cenador. "Cenáculo" , "cenadero" Lar y Añ. "Cénacle" Dv. "Cenador. Etxe ostian zan ortua, eta ortuan, afalteixa" Etxba Eib. . v. afaltoki, afal-leku.
Jesusen afaltegian. Mb IArg I 366. Sartu ziran San Pedro ta beste Apostol amarrak Jesusen afaltegiko itxean. Mb IArg II 42. Irten zan gero afaltegitik, baita Jerusalengo erritik ere. Ub 87. Eztaukagu zer juan Jerusalengo apaltegi edo zenakulura, ez kalbarijoko mendira. Astar II 206. Eta Jesus beste amaika Apostoluakin Afaltegitik eta Jerusalendik irtenda. Lard 441. Getsemanitik afaltegira biurtu ziranean. Arr May 176. Apostoluak aurkituten zirala apaltegian. Itz Berb 159. Bere ikasleakiñ azkenengo apari bat egiteko ustean, apaltegi batean jarri zan. Ag Serm 374. Ordurako, arrotza sartu zitzaien afaltegiraño. Bera EEs 1916, 175. Apaltegian bildurik eta atariak itxirik zeudela. Inza Azalp 76. Orain ere bereak lengo apaltegian bildurik zeudela. Ib. 77. Emendik aurrerako itzaldi ori, afaldegitik Getsemani-rako bidean esan zuen Yesusek. Ir YKBiz 452n.