- etxe-abade
- apate
- apat
- apatia
- arol
- Aitor
- apala
- balda
- at
- athendustatü
- atamüstatü
- ari
- bagant
- lumera
- parada
- barbildu
- barga
- barrandan
- barrundatu
- barruki
- barik
- mazka
- barrabaska
- ardanburu
- ardangrina
- ituten
- ekera
- geun
- daragun
- sorna
- fiat
- fiodera
- gingil
- karkaila
- garbeltxagi
- gargale
- garhi
- gari ‘garatxo’
- gartu
- gesu/gesi
- guda
- ats
- olagarro
- zainezo
- naflatu
- lapar
- makulu
- putiko
- sendor ‘sorta’
- txortan
- urre gorri
- urritu
- erruki
- oxatu
- uztargi
- platuxa
- zumai
- zirotz
- zilar zuri
- bipotz
bagai (1745: Larm). ■ Larramendiz geroztik, Iturriagak darabil (cf. behean bagaitasun), eta XX. mendean ere erabilia eta jasoa izan da bizk.-gip. eremuan, bagai eta bagi aldaeretan. ‘Alfer, nagi’ esanahiarekin erabili da (Erkiaga ez egozan alper gozoan, nagi ta bagai, ibid. geienetan nagi ta bagi).
bagaitasun (Larm, Iturr [nagitasuna, bagaitasuna, gogaitza (Lizarg-en jatorrizkoan perézan edo gogaitzan)]).
► Badirudi azken buruan lat. vacare ‘hutsik egon’ dela hitzaren jatorria: cf. bere ondorengo Landetako bagãn ‘alfer’ edo bearn. bagàn “oisif” (FEW 14, 94a, vacare, I). Euskal hitza bera *bagane (-e paragogikoarekin) > *bagae > bagai bilakaerarekin azaldu behar da (cf. mendeb. kapitai < errom. capitán). Arazo bat dago: errom. bagan ‘alfer’ moduko formak gaskoizkoak dira, eta bagai mendebaldekoa da, hots, gaztelaniatiko mailegua esperoko genukeen eremukoa; gazt. hiztegi historikoetan ez dugu aurkitu vagán moduko hitzik (cf. halaber DCECH 5, 728-729, vagar eta vago).
Bagi aldaera azaltzeko, ez da erabat baztertzekoa nagi hitzaren eragina kontuan hartu behar izatea.