1.
(
V-gip ap. Iz
ArOñ
100
; Lar,
Añ,
Dv (-kh-),
H),
erkitu (
G ap. A
; Lar,
Añ (G),
Dv (-kh-),
H).
Debilitar(se), extenuar(se) (sentidos prop. y fig).
"Disminuir"
, "enflaquecer" Lar.
"Devenir maladif, épuisé"
Dv.
Tr. Documentado desde mediados del s. XVIII en autores meridionales y en Duvoisin; los vizcaínos (además de los guipuzcoanos Iztueta, Arrue y Ayerbe) emplean la forma
erkindu; los guipuzcoanos
erkitu (Duvoisin
erkhitu).
Beste gaitz bage ori ori egin, erkitu, desegin ta iltzan.
Cb Eg III 349.
Erkituko ta igartuko dira gizonak.
AA III 464.
Tristuraz erkituak.
Ib. 298.
Bijotz erkindubaren, luurtubaren ta ondra bagakuarena dala guzurra esatia.
fB Ic II 181.
Erkindu, kadendu eta guztiz argalik dago.
Astar II 39.
Kolorgaldurik, zurbildurik, argaldurik ta erkindurik.
Ur MarIl 17.
Begira ezazu zure barrenen daukazun jendea erkitu dala, emakumezko erri bat balitza bezela.
(Nah 3, 13). Ur ( in
BOEg 1545
).
Etzaitezela erkhi gaztigatzen zaituenean.
"Nec deficias"
.
Dv Prov 3, 11.
Zure ama gaxotu eta erkituak.
Arr GB 22.
Bakarrik biotz erkindu eta dollorrarenak diran gorroto, zipotzkeri eta bengantza.
Arr Bearg 234 (ap. DRA).
Erkindurik, nekaturik eta samindurik itxiten dabe arima.
Itz Azald 198.
Euzkera jatorra nastutzen, erkintzen eta galtzen juan oi da.
Ayerb EEs
1914, 239.
Lanean erkitzea.
Zink Crit 12.
Egurastaro latzaren bidez gaizberatu, erkitu.
Or SCruz 132.
Bere gogo erkindua indartu guraz.
Erkiag Arran 159.
Aulak... kemen gabeak... erkituak.
MAtx Gazt 44.
Gure dantza-ondare aberatsaren hondakin erkituak pizten.
MEIG I 112.
v. tbn. Azc PB 207. Echta Jos 107.
erkitu (H).
Intimidar(se), acobardar(se).
Itz samiñ eta garratzakin erkiturik idukitzea gurasoa.
AA II 63.
Bere gudari ots-andikoak erkindu, koldartu eta milikaturik.
Izt C 260s.
2.
"Malgastar, erkindu (V-al-och)"
A DBols.
ERKINDUXE
(Aprox. de erkindu).
XX garren mende honetako euskara erkituxea.
MIH 260.