(
V-m ap. A
).
Honor, honra; gloria.
"Honra, decoro"
A.
v. ohore.
Tr. Documentado en textos meridionales desde comienzos del s. XX. En
DFrec hay 6 ejs., todos de B. Larrakoetxea.
Aukeraldi onetan sendi osoaren dedua dago sartuta.
A Latsibi 147.
Nere gogarako ta dedurako dana.
Ol Imit III 49, 3 (Leon ohoragarri).
Dedu ta itzalik agertu ete giñeioe Andra Maria, Aingeru ta Deunai?
KIkV 62.
(KIkG 49 agur egin)
Gurasoai dedu ta lotsa izatea.
Ib. 66s (KIkG 53 aintzat eukitzea
).
Izena ta lotsa ta dedua (la honra) galtzeko arrisku andi au.
A Y
1934, 10.
Nigandik bederen, gizon zindoak irabazitako dedua, dollorrak ez dute artuko.
Zait Sof 166.
Iarlekuan dagonari ta Bildotsari, onespen, dedu, ospe ta al-izate menderen mendetan.
Or QA 209.
Ez batak ez besteak ez genun aintzat artzen ezkontzaren dedua, nagusi izateko ta aurrak azteko.
Or Aitork 147.
Garbitasunaren dedu ederra.
Ib. 206.
Edozer lan on Zure dedurako egiteko.
Ib. 191.
Ene bizi ta dedu zaitudan biotzeko Iainko.
Ib. 239.
Zure goratzarre, dedu eta izenak beti diraukete.
Ibiñ
Virgil
47.
Bera ontzat artzen dabenak deduz beteko dauz.
Ker Dan 11, 39 (Dv ospe
).
Gregorio XVgarrenak santuen ohore ta dedua Teresari emon eutsozanean.
Onaind STeresa 124.
v. tbn. Eguzk GizAuz 188. Gazt MusIx 133.
(En compuestos).
Yeitxi zaitezte apalik; zuen dedu-buruntza burutik erori zaizue-ta.
Ol Ier 13, 18.
DEDUZ.
a)
(V-m ap. A). "Decorosamente, honradamente" A.
Ziñez (con empeño), deduz (con honradez), biziro, gau ta egun, ekin zion lanari.
Ag G 254.
Txatxarrenak diruditen soin-atalak, obekienik aipaintzen ditugu: ta lotsagarriak oi dira deduzago ekarriak.
Ol 1 Cor 12, 23.
b)
(Precedido de genitivo).
En honor de.
Durangoarrak Astarloaren deduz eta opaz jaiak jai egin ebezan.
Eguzk LEItz
123.