1.apostulari;
apostalari. Apostador, apostante. Apostularien deadarrak eta billera gizatsuko durundi zurrumurroak berealako baten bukatu zitzaizkigun. AgG 102.
Asieran bezela zeuden jokalariak [...]. Apostularien armintasunak etzuan neurririk. Ib. 103.
Batzuek gutxi pamatu arren / gizon apustulariya. EusJok 140.
Oraintxe estropada-unea ez da urruti ta antxe dabiltz apostalariak aize guztietara apostuak botatzen. AnabEusk 1933, 256.
Bazeuden an Getaritik bertatik ikusnaiz juandako norbaitzuk ere; ango apustulariak bialdutako zelatari maltzurrak ziran. TAgUzt 134.
Ala zegokion ere, ura zan bezelako apustulari ikasiari, beste maite-joko onetan ere. Ib. 306.
Etxe ortako jendea edo familia ez da bein ere apustularia izan. Albeniz 79.
sense-2
2.Contendiente en una apuesta. Jartzen dira orkoaren edo emengoaren alde, aide, auzo edo ezagunak diralako bakarrik edo apostularien indar, mendu ta almenak obeto dakizkitelako. AgG 81.
Jueza bera bien tresnekin / belardira sar oi uan, / apustulari biak besterik / jasan bagerik ondoan. OrEus 305.
Apustulayai launtzetik. Auspoa 39, 17.
Itziar-en baziran beste apustulari batzuek. BasoM 39.