(
Lar);
anaiatu (
Añ,
H);
anajetu (
Añ);
anaietu (
Dv);
anaetu.
Hermanar(se).
"Devenir ou rendre frère"
Dv.
Adiskide anaitu / tertuliakoak
.
Echag 230.
Jakiñik zelan anaetu zan geugaz.
JJMg Mayatz 21.
Ongi anaiatuak beti daudelako.
Izt Po 135.
Izango zirala berak Erromako Agintaritza andiarekin adiskidetasunean anaiaturik betiko laztanduak.
Izt C 263.
Amoriozkoa izanik gu egin gaituen Jainkoa, gure sustraia amorioa da, eta onek anaitzen gaitu gizon guztiok.
Arzac EE
1883a, 232.
Lau probintziok anaiaturik / Batzen an erramapean.
AB AmaE 141.
Zein egia dan jakintasun benetakoa eta umiltasuna beti egon dirala elkartuak, anaiatuak!
Ag Ezale
1898, 397b.
Alegin guztik biar ditugu / Euskaldunok anaitzeko.
Bertsol 28-8-1932, 302.
Guazen aurrera, guazen, / danok anaituta.
Yanzi 67.
Ludiko abenderri guziaz batu eta anaitu gaitzan.
EAEg 16-12-1936, 558.
Poztuko gaitu bertsolariak / anaituta ikusteak.
Basarri 35.
Plaza illunak alaitu, / gero bi erri anaitu...
Zendoia 122.
Asko gera ta ainbeste iritzi / ezin baileizke anaitu.
Insausti 228.
azpiadiera-1.1
anaietu (Dv y H, que citan a E).
(Precedido de gen.).
Gure natura haritu du zutan amoraturik; / Iangoikoa ezarri duzu gure anaieturik.
E 111 (cf. la nota del editor: "gure anaie bere osoan eta bakarrean aditz bihurtua balego bezala").
Ieinkoak emaztea maite mundu oroz gainetik; / Zerutika iaitsi zedin harzaz amoraturik; / Emaztiak ezarri du gure anaieturik.
Ib. 125s.