1.
Amado.
(Ha sido empleado hasta nuestros días en la lengua hablada para llamar cariñosamente a los niños).
v. maite.
Tr. De empleo limitado fuera de un cierto nivel popular.
Nere biotzaren erdiko eguzki zoragarrizko Amante nerea.
(G, 1761)
"Amada mía"
.
ASJU
1983, 21.
Onela bizi bañan / naiago det nik il, / enterra nazatela / amantiarekiñ. // Amante bat badet nik / txit maitagarriya, / triste naguaneko / konsolagarriya.
APBB 98.
Arrazoi orrek zenbat poztutzen / nauben, nere amantia, / ez da posible biar bezela / aditzera ematia.
Ib. 140.
Nere amante biotzekoa, / bear nazu sinistatu, / nere gogoan zer pasatzen dan / orra nik manifestatu.
Ib. 48.
2.
Amante.
O Jesus nere esposo guztiz gozoa, amante guztiz garbiya, mundu guztiyaren jabea!
Echve Imit (III 21, 3) 240 (SP maitatzaille, Mst maithazale, Ol maitale
).
Egiazko adiskide / ta amante leiala / aditu det txit errez / arkitzen ez dala.
JanEd II 12.
Nor da orain ondoren / dezun amantia?
MendaroTx 283.
(Uso adj.).Amante, que ama; que da muestras de afecto.
Beñik bein gure adiskiderik amanteéna beardúgu izán geuren Juéz.
LE Ong 79r.
Len lagun maitia, / oso amantia, / orain apartia, / zer gizon-artia!
AzpPr 118.
Zer kontatua dauka / beintzat jendiak, / utsa izan balira / ezaguerik gabiak, / irurak korrituak / lagun amantiak.
Ib. 128.
Eskarrik asko, Donostiyako / ziudade amantia, / aurten naikua egin dezute / orrenbeste ematia.
Tx B II 82.
3.
Amante de, aficionado a.
Mundo ontan asko bada / besten gauzan amante.
Yanzi 102.