1.atxakiadun;
aitzakidun;
atxekiadun (V-gip ap. EtxbaEib);
atxakidun (Lar). Defectuoso; achacoso."Achaquiento, el que se queja de poco mal"Lar.
"Enfermo, paciente. Atxekixadunez beteta beti osagille aren etxia"Etxba Eib..
v. aitzakiatsu. Ganadu aitzakiduna, gari berotua edo serenak jorik dagoana [eman]. Gco II 264.
Edo gauza kaltetua edo atxakia-duna esan bagarik ontzat sartu. AñEL2 151.
sense-2
2.
(Dv). (El, lo)que tiene excusa."Aitzakiadun, celui qui a un prétexte"Dv.
Hargatik, oi gizon juiatzen hari haizena, nor-nahi hadien, ez haiz aitzakiadun. DvRom 2, 1 (Lç exkusa gabe aiz, TB eskusik bage zare, Ol zuribiderik ez duzu).