1.
Confesor.
v. aitorle.
Alako batean aren ixillik egoteaz (aitortegian) erdi lotsaturik zirt edo zart zerbeit egitiarren galdatzen dio gizon orrek aitorlariari.
EgutTo 16-2-1924 (ap. DRA
).
Zerbeit egin dezakena eri-handiaren onerako, bere arronteko aitorlaria izango da.
FIr 185.
2.
+
autorlari.
Testigo.
Iesuren aurka zebiltzan gezurrezko aitor billa; ta ez zuten ezer idoro, gezurrezko aitorlari asko aurkeztu izan ziran arren.
Ol Mt 26, 59s (Ker guzurrezko autorle
).
Autorlari biak.
Ker Apoc 11, tít. (cf. 11, 3 testigu bik
).
Uri-Epailletza baten aurrera bi ziñ-aitorlari eraman. EAEg 13-1-1937, 794.