(SP, Añ);
afrontatu;
afrentatu. Agraviar, ultrajar."Importuner, peiner, fâcher, importunar, agraviar, ultrajar"SP.
"Bere buruaren afruntatzea, se donner trop de peine"Ib."Afrentar"Añ.
Oi gizon batek / Errege baleu enojadu, / enojadu ta / asko maneraz afrontadu.Lazarraga 1198r.
Neska gaxoa ainbat zidin / afrontadu ta korridu.Ib. (B), 1179vb.
Piedaderik batere bage atormentatzen eta afrentatzen eta injuriatzen zutela. BerTrat 9r.
Gaizki erraitetasuna hastio duenak afruntatuko du bere burua. SPPhil 238 (He 240 izanen du damu miñ bat).
Eta bihotz dibino baten / afruntuz afruntatzea!Gç 83.
Dohatsu izanen zarete gizonek gaitxetsiko zaituztenean, aldaratuko zaiztunean, afruntatuko zaituztenean, eta zuen izena ere gaixtotzat arbuiatuko dutenean Gizonaren Semearen ariaz. HeLc 6, 22.
Diote deus-ere egin gabe afrontatu eta desohoratu dituztela. Brtc 211.
Ororen burukoa / alegera zaite: / zu afrontatu gabe / konsola naite. Bordel 73 (nota del ed.: 'zureganatu gabe').
Jainkoak ez di'emain laguntzarik / Ori afrontaturik. (1954). LuzKant 102.