(Urt IV 362),
abantallus.
Ventajoso, provechoso.
v. abantailatsu.
Haren hiltzia abantaillos eta prezios izanen zela gure ororen.
Tt Onsa 166s (
Arima 17 abantaillus
).
Ez detzatzula [sensuak] behiñere enplega xede onentzat baizen, zenbait gauza abantaillos edo baitezpadakoentzat baizen.
He Gudu 128.
Zuñen abantallus den gaitz ükheitia biziuen erdollaren garbitzeko.
Mst III 50, 6 (SP zenbat balio duen, Ch zeiñ progotxos diren).
Galthezazü, ez zihauri plazent, eta abantallus zaizüna, bena eni plazer, eta uhure egiten deitadana.
Ib. 49,3.
Bainan nahi du hala izan gaiten parabisuan, eta hori infinituki abantailosago da.
Jaur 406.
Ainhitz on eta abantailos da Birjina Sainduaren eta bertze Sainduen othoiztea.
CatAst (ed. 1842) 67.
On eta abantailos da, gizon bat hil dadien populu guzia salbatzea gatik.
Lap 235 (V 105).
Athera dituztela hanitz gauza [...] ezin gehiago abantailosak, gu bizi garen denbora hits eta triste huntako.
Elsb Fram 186.