( VocBN ), malurus (Urt I 36, Arch VocGr, Dv).
Desgraciado, infeliz. v. malerus. Tr. Documentado en textos septentrionales desde mediados del s. XVII (tbn. en Lizarraga de Elcano). La forma mal(h)urus se encuentra en Tartas (junto a mal(h)uros ), Baratciart (133), Lizarraga de Elcano (con -lh- meramente gráfica), Prot (67), Goyhetche (5), Prop, Barbier y Larzabal.
Badute esperantza, egun izanik ere malhuros, bihar izanen direla dohatsu eta huros. Tt Onsa 69 (149 maluros; 17 <malhurres->). Hirur hitz malhurus eta triste hauk. Ib. 55. Zer egin behar da neor malhüros denian ezkonzan? CatLan 160. Sines (zinez) gauza malhurusa da utzia Jangoikoa. (270). LE-Ir. Egun malurus hartaz oroitzen naiz ontsa. FrantzesB II 9. Batzu fortunarekin / bertziak maluros. Bordel 143. Urguilu malurosa. LElsb ( in BertsoB 115 ). Beldurrez harren orde bertze zonbait malurus hilaraz zezaten. Prop 1876-77, 30. Ez ahal zarezte malurus...jana, edana eta loa izanez geroz. Larz Iru 48. Hau zorte malurusa! Larz Senper 18. Jainko ona, zendako bada egin nauzu hoin maluros. Xa Odol 114. Eta orai ni naiz gelditzen maluros, osagarririk ez eta pena izigarri hori bizkarrean. Etchebarne 149.
v. tbn. LuzSerm 274. LuzKant 78 (1915). Malurus: Iraultza 23.