(-th- L, BN, S ap. Lh),
otoitz-gai,
otoitzgei. Tema, materia de oración. Jesusen amore-nekeei dagozten zenbait otoitz-gai. MbOtGai tí. Aita, zure Kongregazioak iraunen ez due otoitz-gaiezko ta artako diran libruz laguntzen ezpadiguzu. MbIArg I 52.
Berriz ere hartu zuen ber-othoitz geia, joan izan zen gogoz Galberiorat, ta khondu gin zuen han zekusala Gozabethari jainkozko hura. Birjin 420.
Gure otoitz-gaiak lo aurretik irakurri. JBDei 1919, 268.
Otoiz-gaia irauli gabe ere ordu osoan orrela egotea. OrQA 155.
Moja batek ondoren otoitz-gaia dirakur danentzat. OnaindSTeresa 78.