1.
(
V-arr-gip, G-azp-goi-to; Mg Nom , Añ (G), Izt 37v),
salu (
G-goi)
Ref.:
A (salo, salu); Iz ArOñ , UrrAnz (salúa); Gte Erd 143.
(Adj.).
"Devorador en comida"
, "voraz" Añ.
"Glotón"
A.
"Se dice de un animal que come con avidez"
Iz ArOñ.
.
"
Hori da pertsona saloa (G-azp), jatun saloa (G-azp), zakur saloa (G-azp)"
Gte Erd 143 (junto a jale haundi, jatun, tripazai, etc., de otras zonas).
v. salobre, jatun, jale.
Beren egarri salo eta irenslea piztutzea.
Arr Bearg 20 (ap. DRA).
Edale eta saloak txiro biurtzen bait dira.
Ol Prov 23, 21 (Ker jatunak
).
An utzi zuan lurrean muturrez bera gure azeri saloa.
NEtx LBB 189.
azpiadiera-1.1
(H (+ -lh-), A (que cita AA CCErac)).
Ansioso, afanoso.
Nola sentiduen gura txarrak saloagoak eta nabarbenagoak diran, guziai ematen zate aragiaren izena.
AA CCErac 189 (Harriet traduce "plus reconnaissables et plus perceptibles").
Berrogei ta amar milla Betsamita ill-otzak geratu ziran, zeren saloegi ibilli ziran kutxa ekusi naiez.
AA I 443.