1.
(
G-bet, AN-larr),
tirrint
Ref.:
Asp Leiz2;
Zt (comunicación personal)
.
(Onomat. del sonido de un timbre).
Tirrrrrin. --Nork deitzen du?
Iraola 119.
Ta tirriñ-tirriñ jo zun tinbria.
EgutAr 27-1-1959 (ap. DRA
).
Ja ageri zen norbeit laurazka eskalerak goiti heldu. Tirrint! Tirrint! Tirrint!
Herr 31-8-1961, 4.
Tirriñ... tirriñ... Telefonua deika.
Alzola Atalak 84.
Tinbrea ere uste det / jo niola bitan, / kanpotik tirrin eta / barrenetik tin-tan.
Zendoia 64.
().
(Onomat. del sonido de una campanilla).
Tirrin-tirrin maisuak zintzarria jotzen zuan leioan.
JAzpiroz 125.
2.
(Sust.).
"Timbre eléctrico"
A Apend. "Nere amak tirriñak ots egin dau esaten zuen erderazko 'el timbre ha sonado' bezela" A Eusk 1928, 197. v. 1 txirrin; tirrinta.
.
Orduari-tirriñak / esnatu dau nagia.
GMant "Nagiaren zerua" (ap. DRA
).
Etxeko atean jo zuan tirriña.
NEtx Antz 159.
Etxeko tirriñak joten dauanean.
X. Gereño
Arantza artean
(Zarauz, 1969) 38.
TIRRIN-HOTS.
Sonido de timbre.
Atean tirrin-otsa.
TxGarm BordaB 116.