1.
(V-ple-arr-arrig-oroz-al)
Ref.:
A;
EAEL 213
. "Enclenque, débil"A.
Ume koskorra izan zanetik agure mekoa zan arteraño!AgG 204.
Urtez bete beteak [...] morroia nagusia baño indarge ta mekoago [zegoan]. Ib. 133 (v. tbn. 375).
Bera azaltzeko arnasa oro txiro ta itz oro meko dirian maitasuna dautzut; neurriz gora maite zaut. LarrakEG 1958, 266.
sense-2
2.(V-gip-och, G-goi ap. A), meku (V-ple-gip ap. A). "Quiebra" A.
azpisarrera-1
MEKO EGIN (V-gip).
"Hacer quiebra, detenerse en medio de un trabajo, negocio, etc., faltándole fuerzas para continuar la tarea emprendida" A. "Meko ein xok (se ha derrengado, ha quedado sin fuerzas): cuando la caballería queda sin poder con la carga. [...] Eztau mékoik eitten" Iz ArOñ. Meko egindako ire indarrak. LarrakEG 1958 (3-4), 328.
azpisarrera-2
MEKO-MEKO.
a) "Meko-meko eon (estar sin fuerzas, sin energías): eziñian eon" Iz ArOñ.
[Euskera] mirabe jantzita, meko-meko ta ozta-ozta bizi da. A EEs 1916, 109. b) "Estar entre dos aguas, meko-meko egon (V-och)" A EY III 241.