1.
(SP, Dv→A, H),
erorkortarzun (ArchUFH). "Fragilité"SP.
"Facilité à tomber, succomber"Dv.
Gauza xipietan maiz frogatzen duzun zure erorkortasun handia. SP Imit III 57, 1 (Ch flakotasun). Gure haragiaren erorkortasunak eta jaidura gaxtoak. He Phil 508. O zuek berthute huni kontra egiten dioen biziyoari barkha daiten erorkortasun bati bezala begiratzen diozuenak. Mih 22. Gure erorkortasunaren aithorra eta bizi huntako miseriak. Dv Imit III 20, tít.
sense-2
2.
(Dv, H). "Disposition, facilité à en faire à la volonté d'autrui, à être ramené, soumis, obéissant"H.