1.
(Lh, que cita a Lf),
jendaie (HtVocGr 402, Lecl(y-)),
jendai. Pueblo, nación. Ipharreko jendaiak, Agotak bentzutu [eskaldunak]. Dv(
inBOEl 187
).
Akometaturen zaituztela jendaia barbaro batzuek. DvTelem 23.
Izan beharra delarik jendaia handi eta hazkar baten buru. DvGen 18, 18 (Urt nazione, Ur jende, Ol, Ker, Bibl, BiblE herri).
Egoadi girixtino jendaia suharra. ZbyRIEV 1908, 606.
Lurreko jendaia guziek. ArbIgand 141 (72 jendai).
Bertze jendaietan, hala nola Angleterren, Alemanian, Ameriketan. Ib. 72.
sense-2
2.(Pl.).(Las)gentes, gentiles, pueblos paganos. Jendaien bidera ez goan. DvMt 10, 5 (Lç, He, TB, Ur (V y G), Ker, IBk jentil, Ip pagano, Arriand gixendaide).