1.
(SP(-tzt-)),
korputztu. Hacerse cuerpo; tomar cuerpo, formarse; desarrollarse el cuerpo."
Gorputztea, corporare"SP.
Zure haragi garbia haren haragi formatu da, ogiaren sustanzia haren gorputzten da eta arnoa odol preziatu bilhakatzen. Harb 202s. Jangoikoa egin zanean gizon, korputztu zan bere Espiritutasuna galdu gabe. Mg CC 103. Ama Birjinaren sabel garbian korputztua. Ib. 103. Idiskoa gorputztu, mardotu ta zezendu bada, jaikiko da jabe beraren kontra. VMg 86. En DFrec hay 8 ejs.
azpiadiera-1.1
(Uso fig.). Hori baitugu [...] psikoloji guziaren hauzi zahar beti gorpuztu bat. MdePr 346.
Auteskundeak zirala ta ezirala [...] herrian zeintzuk alderdi atondu, mamindu ta gorpuztu zituen. ErkiagBatB 80.
[Hutsunea] izate bilduan gorpuztua. MEIG IX 141.
(en colab. con NEtx)Denbora berean, buruzagiek uzten zaukuten laxo eta libro [istudio] hura [...], bakotxari zagokion hobeki baliatzea eta gorpuztea.LarreArtzainE 190.
Gorpuztu gabe joan zitzaigun azken-azkeneko Lizardi hura. MEIG VII 168.
sense-2
2.Matar, reducir a cadáver; morir. Sartu zan gau-erdian eta Etxe-Jaunatik asita morroietaraño, danak gorpuztu. SorarrainElezar 30.
Etxeko baten iatzar eraztera abiatzen zelarik, destrenputu da eta laster khorpuztu. (S). Herr 8-11-1962 (ap. DRA
).