(
S; VocS
136,
Gèze,
Dv (S),
H),
hoilli (
Arch VocGr)
Ref.:
A: Lrq.
Amarillo.
v. 2 hori.
Tr. Aunque en principio se trataría de una forma expresiva, su uso parece ser no marcado. Es prácticamente la única forma documentada en la trad. suletina.
Ostagarraren pare dela, gorri, berde, hoilli, urdin, kolore khanbiakor güzietarik.
Egiat 217.
Bilhuak hoilli, begiak urdin.
Etch 524.
Tallaz perfeita eta bilho hollia!
Ib. 676 (tbn. en Etxde JJ 11).
Muthil gazte bilho hollia, ofiziale gaztia.
ChahoKant
LXXXII.
Bilho holli, larrü xuri eta begi ñabarra.
ChantP 174.
Patarretan diot lürra holli eta mene dela.
ArmUs 1895, 91.
Mihimena, hoillia eta gorria.
Alth Bot 16.
Mañaaaña! Hoilli deia salda gaaaña?
Const 37.
Muse Urrutia bilhua holli.
Balad 176.
Gizonari hon tzaio tzorta bat gorritik, / emaztiari aldiz iñhar bat hoillitik.
Andurain UskIb 85 (ap. DRA).
azpiadiera-1.1
(Fig.).
Hantik haiñbeste gizon ahül, hoilli ta itxusirik adiskidegoa güzien ihesi doatzanak.
Egiat 224.