1.
Suciedad.
Eliz emengo bat zikinzen da eriotzez, golpezko odol-isurtzez edo beste bekaturen batez. Zikinz onek eliztasunik eta bendiziorik bage ta mezarik ezin eman diteken eran uzten du emengo Eliza.
Mb IArg I 141.
2.
Lodazal, barrizal, ciénaga; estercolero (sdos. prop. y fig.). "(G), lodazal" A. "(V-ger), mal piso. Zikintza andia dago ta ezeizu gaurkoagaitik iñora urten, hay mucho barro (el piso está malo) [...]" Ib.
Garbitu onduan biurtuten dirialako etzitera pekatuben zikintzan.
CrIc 155.
Dira abere beltz zikintzatik jaiki ta ondo garbitu baño leenago, berriz zikintzara etxuten diranen gisakoak.
Mg CC 172 (CO 253 zikintza).
Irten zuen Elizatik, ta larri larri joan bear izan zuen bazter loi batera, ta an errebesatu edo trokatu zuen hostia konsagratua zikintza baten.
Ib. 248.