1.
(
G-to, B, Sal, R ap. A
; Lar,
H),
erorika.
Cayendo, cayendo frecuentemente; tambaleándose.
"Andar de pie quebrado, erorka ibilli
"
Lar.
"
Erorka dabila, trixtea, le malheureux, il va de chute en chute"
Lf Gram 444.
Bethi erorka hari zare.
Ch III 4, 3.
Erorka gabiltza, baña ala ere eutxi esperanzaren kindarretik.
(35).
LE-Ir.
Zoéien ezin joánes Kalbarioko oianerát erórka erórka.
LE Urt (ms.) 57r.
Nola joango zan Jesus? Erorka noaski, eta borreroak ostikoka eraikitzen zuela.
AA I 521.
Nola igo alzitekean [...] Galbarioko mendira estropozoka ta erorka baizik.
Jauregui 236.
Kalbarioko mendia gora badoa, erorka eta altxaka.
Dih Maiatzeco 192 (ap. DRA).
Or-emen erorika ta behaztopatuz.
Vill Jaink 183.
Nere nagusia erorka ikusi-ta.
Berron Kijote 174.
"(G, R), lucha a derribarse"
A (pese a la trad., parece tratarse de una expr. adverbial).
2.
Caída.
Cf. erorke.
Eskerrak Iainkoari erorika oriek barkatu ditiolako.
Or Aitork 48.
Erorkarako arrisku ori.
Berron Kijote 82.
JAIKI-ERORKA.
v. jaiki.