1.
(G-to, B, Sal, R ap. A
; Lar, H);
erorika. Cayendo, cayendo frecuentemente; tambaleándose."Andar de pie quebrado, erorka ibilli"Lar.
"Erorka dabila, trixtea, le malheureux, il va de chute en chute"LfGram 444.
Bethi erorka hari zare. Ch III 4, 3.
Erorka gabiltza, baña ala ere eutxi esperanzaren kindarretik. (35). LE-Ir. Zoéien ezin joánes Kalbarioko oianerát erórka erórka. LEUrt(ms.) 57r.
Nola joango zan Jesus? Erorka noaski, eta borreroak ostikoka eraikitzen zuela. AA I 521.
Nola igo alzitekean [...] Galbarioko mendira estropozoka ta erorka baizik. Jauregui 236.
Kalbarioko mendia gora badoa, erorka eta altxaka. DihMaiatzeco 192 (ap. DRA).
Or-emen erorika ta behaztopatuz. VillJaink 183.
Nere nagusia erorka ikusi-ta. BerronKijote 174.
azpiadiera-1.1
"(G, R), lucha a derribarse"A(pese a la trad., parece tratarse de una expr. adverbial).