Etim. De albo 'costado' + -rean (ablativo) + -ko.
(V, G ap. A
; Aq 84 (G)),
alboreango (A Morf 124),
albori(e)ngo (V-m ap. A
).
Pulmonía.
"Dolor de costado"
Aq 84.
v. ALBOKO MIN.
Bisitau begijee bere gorputza [...] bijotzeko minak, eraitekuak, alborenguak, palta bagako buruko alaak.
fB Ic II 293.
Nai alborengo bategaz ill, nai atsekaba bategaz gaixotuta ill, guztia da illtia.
fB Ic III 261s.
Gaizki zegoan gizagaixoa, birikeri, alboko edo alborengoarekiñ (pulmonía).
Ezale 1897, 187b.
Gaixorik badabill, eztul txarra badauka, alborengoa badau.
Ag Kr 130.
Atzenean gexotu zan alboreangoaz.
Echta Jos 107.
Izango dira berriz ere eztulak eta alborengoak sendatzalle gaixoari gaberdian jaiki erazteko.
Ag G 94.
Alborengo (pulmonía) gaizto batek beste auzoratu zuen.
Etxde JJ 233.
Guk eztugu emen galdetzen zergatik edo nola aize-bitarte batek sortu dezaken alborengoa (pulmonia).
Vill Jaink 119s.
Biriak artuak ditu; biak ganera. Alborengoa dauka.
Erkiag BatB 98.
ALBORENGO BIKOITZ.
Pulmonía doble.
Medikuak esan zuen alborengo bikoitz bat zeukala, eta egun berriaren argia etzuela ikusiko.
Arti Ipuin 29.