1.
Terral, viento que sopla desde tierra.
Ugarteko piñondoak ez eben dantzarik egiten, baiña gabeko aizetxoak eraginda, terral usaiñagaz, euren orri mee ziriantzekoz ornidutako adapuru-adarretan ba ebillen zirkintxu ta ara-onarik.
Erkiag Arran 68.
Kakota kentzeko botikarik onena, egunsentiko terralaren gozamena.
(V-m).
EZBB II 31.
Baiña illuntzean otza sartu zan, terrala-edo.
Etxabu Kontu 128.
2.
Niebla. "Usurbilen terrala itsasotik sartzen den behe-lainoari deitzen diogu" (comunicación personal).
[Aizkorrira] igo giñan orduko / artzai baten lagun [...] / "Nun da gure Gazteiz? / Gure Tolosa nun?" / Terralak galerazten: / ta ai!, ezin ezagun.
SMitx EG
1955 (5-12), 73.
3.
"Hotz handia, beldurgarria. Iretako zuluan zeon terrala!
"
ZestErret.