(
Lar),
botate.
Acción de echar, tirar; derramamiento.
"Echada, botatzea
"
Lar.
"Expulsión, botatzea, iraiztea
"
Ib.
"Bote [= 'botadura'] de navío, onziaren botea, botazea
"
Ib.
Beinta toki oietara iritxi ezkeroz, buie edo kortxo batzuk uretara botatzen zituzten; botatze aura, txalupa zuzen, edo esan oi zuten bezela, uberan egon zedillako izaten zan.
Elizdo EEs
1925, 214.
(AN-larr; Lar, Añ)
(Como segundo miembro de compuestos). "Aborto, mal parto, antes de tiempo, bertitza, erditze gaitza, hume botatzea" Lar (v. tbn. Añ). "Polución: (V, G, AN) azi botatzea, (G) isurtea" Añ. "Ezkillebotatze. Toque de campana por persona nacida en el pueblo, pero fallecida fuera. A continuación de la Misa Mayor del domingo" Asp Leiz2.
Odol botate baga.
CrIc 147.
Zerren egin daruezan sorginkeria ta superstizinoe asko, nola dirian arnasa botatiak.
Ib. 53.
Ez dago Kristoren legian alango odol botaterik.
Mg CO 226.
Orregaiti esaten jako meza santubari odol botate bagako sakripizijua
.
fB Ic I 163.
Beneno-botatze oiek / ez dira egokiyak, / agur garai bateko / gure izokiyak!
Uzt Noiz 40.