(
H),
ebilkoi (
V-arc, R-uzt ap. A).
Andariego, aficionado a andar.
"Qui aime à vaguer, à errer çà et là"
H.
v. ibiloki.
Gu ibilkoiagoak gerala, asper gaitzagoak.
Anab Usauri 139.
Zorigaitzez, aro euritsu eta hotz hunekin, ez da jendea biziki ibilkoi karriketan gaindi.
Herr 22-12-1960, 2.
[Ubaldo] ardatz ibilkoia, gizon erakargarria, pieza jatorra, erabat esan.
Erkiag BatB 79.
Ardi ta auntz ibilkoiak lore artean iauzika.
Ibiñ
Virgil
107.
Ambulante.
Txerpolarien (saltzaile ibilkoi) antzera ari baitziran bide-dendari.
Zait Plat 113.
Móvil.
Ibilkoiak dirade berenez Egileak sortarazitako izaki guzki guziak: ibilkoliak, izar eder diztiratsuak; ibilkoia, eguzki bizi-emailea; ibilkoia, anddere berrizale bat bezalatsu orrera ta onera dabilen, ereslarien adiskide ilargia.
A Eusk
1921 (II) 59.