1.
(L, BN, S ap. A
; H);
arruntki;
arronki (AN-gip, Sal ap. A
; HtVocGr);
arrontki (Dv)
De una manera sencilla, normal, corriente. "Simplement" Ht VocGr 424. "Sobrement" Ib. 425. "D'une manière commune; arrontki bizi da" Dv. "Comúnmente" A. Ibil bere jaunzturetan eta aphaintzeko maneran bakhotxaren herrunkari dagokon bezain arruntki. Dh 67.
Yakin dezagun guziek arrunki bizitzea [...] dela ohoregarriki [...] bizitzea. EskLAlm 1860, 17.
Ageri zuten haur heiek, amaren bularra utziz geroz, arrontki bezen azkarki haziak zirela. HUZez 70.
Kapera biribil-biribila da, [...], bainan egiaz arruntkiegi duela gapeluak hesten, arroltze-kusku baten idurirat. JEBer 68.
sense-2
2.(En sdo. peyorativo).Vulgarmente, de manera vulgar. Saindu handi billaka zaitezke gauza arruntik baizen egin gabe; ez dire ordean arruntki hek egin behar. Mih 146.
Nahiz frango arruntki mintzatu ziren, ez dut uste Isabel arranguratu zela horiek erran zituztenentzat. XaOdol 271.
sense-3
3."Corrientemente, comúnmente, generalmente, por lo regular, ordinariamente"PMuj.
En DFrec hay 2 ejs. de arruntki en este sdo.