( VocBN
).
Aplacar(se), amansar(se).
"Se calmer, calmé"
VocBN.
.
v. apazegatu, ematu.
Aplakatu zinduela zeure Aita, eta bakeak egin zinduela aren eta gure artean.
Ber Trat 94v.
--Eta Mansedunbrea zer da? --Iraren aplakatzea.
El 84.
Artu norberak beste penitenziaen bat, aplaketako Jangoikoaen aserrea.
Oe 137.
Etzan plakiyak aplakatzeko / leku txarrera etorri.
Ud 69.
Jesusen asarria / aplakatu dediñ.
Ib. 128.
Jendia juntatu zan / ixtante batian, / aplakatu genduben / guziyon artian.
Ib. 161.
Bi arpoi sartu dizke / gogor biotzian; / indarrak aplakatu / odol ixurtzian.
Arrantz 33.
Aplakatutzen dan arte bera [itxasoa] / iñork ezin errenditu.
Ib. 76.
Gustatzen bazatzue / nere edariya, / txit aplakatuko du / indar geiegiya.
JanEd I 84.
Probatutzen dabiltza / daukaten indarra, / eziñ aplakaturik / eben sukarra.
Yanzi 161.
Ekaitz oriek aplakatzeko / danok orazio egin.
Uzt LEG II 166.