1.
aldakaitz (V-m ap. A
),
aldakatx,
aldatugaitz.
Inmutable, inalterable.
v. aldaezin.
Euskaldunen odol euren mendietako ura baizen garbi ta zaarrak, eta berbeta euren txorien txioketea baizen aldakatxak geure buruak ezautu ta maite izan bear doguzala darakusku.
A Ezale
1897, 238b.
Gogo garbi, lau eta aldagaitza ez da arazo askotan naztutzen.
Pi Imit I 3, 3 (Ol egorra).
Orain bosteun urte bezain aldakaitz dirau [Dorronsoro baserriak]
.
TAg Uzt 10s.
Ene adiskide! oraindik ere lagun aldakaitz baitirauk!
Zait Sof 94.
Bizidunen motak aldakaitz zirala.
Or QA 104.
Itxas-kolperen batek bakarrik eten oi zun tarteka, txutxuputxuka misteriotsu eta aldagaitz (cuchicheo misterioso y monótono) au.
Etxde Itxas 187.
Ukigaia, izatez, orain arte uste zen bezain gotor eta aldakaitza ez dela erakusten digutelarik.
Mde Pr 337.
Biotz aldatu-gaitzez maite nai zaitudana.
Gand Elorri 92.
Betiko ideia aldakaitz oriek gogozkoak dira.
Zait Plat 39.
Erri aukeratua aldakaitz iraunerazi ta ertsi izan nai zukean.
Ib. 37.
Alabearraren naikari aldakaitzen ariora.
Ibiñ
Virgil
43.
Hitz eta gogoeten arteko lokarria, esaten duten bezala, egiunezkoa da, ez gauzen izaeran finkatua. Eta horrexegatik beragatik da hain etenkaitza eta aldakaitza.
MEIG VII 131s.
2.
Inmutabilidad.
Garbitasun txit iraunkorrean Zu iastatuz, iñon eta iñoiz ez dula aldagaitzik, eta Zu beti berton zaitula.
Or Aitork 348 (parece ser traducción sui generis de "mutabilitatem suam nusquam eta numquam exserit").
Etengabe aldatuz doazen zer guziek iduria dute, ta ez izana, ta sorgin-zurrunbilo ortan aldakaitzaren ioala gora iasorik iraun zuen Platon-ek zor edo lor.
Zait Plat 39.