2.
(Lar, H(+ -kh-)),
bekara (det. G, L, AN sg. A; Lar, Añ)
Sonrojo, rubor, vergüenza. "Rubor, vergüenza, bekarra, lotsa, ahalka" Lar. "Soflama, ardor, bochorno de la cara, bekarra, sargoria" Ib. "Sonrojo, rubor, bekara, lotsa" Ib. "[El apellido] Becaría, de bekará, o bekarrá, sonrojo, rubor" Hervás V 273 ( A s.v. bekar). "Sonrojo, rubor: (c.) lotsa, -tsea; (AN) alkea; (G) bekara" Añ. "Rougeur, pudeur" H. "1.º (L, AN; msLond, Añ), vergüenza. 2.º (G; msLond), sonrojo, rubor" A. La última fuente de todos parece ser Larramendi. La forma bekara, que aparece una sola vez en éste, podría deberse a errata.