Euskaltzaindiak lehentasuna eman dio, sorreratik, hiztegigintzari. Izan ere, Hizkuntza Akademia batentzako hiztegigintza oinarri-oinarrizko eginkizuna da. Akademia sortu berriak 1920an eratu zituen bost batzordeetako bat, hain zuzen, Iztegisaila izan zen.
1955ean, Euskaltzaindiak enkargua luzatu zion Koldo Mitxelena euskaltzainari Resurrección Maria Azkueren Diccionario Vasco-Español-Francés (1905-06) obra eguneratu, zuzendu eta osotzeko. Mitxelena berehala konturatu zen hiztegia osatzeko lan mardulagoa egitea ezinbestekoa zela, pertsona batek baino, lan-talde zabalak burutu beharrekoa. Orotariko Euskal Hiztegia egiteko lehen urratsa zen.
Bitartean, Euskaltzaindia beste maila bateko hiztegigintzan ere aritu zen, alorrez alorreko hiztegi eta izendegi espezializatu txikiak lantzen. 1960ko hamarkadaren bukaeran hasi zen Euskaltzaindia alorrez alorreko hiztegigintzan, hala nola geometria eta geografia, etxegintza, zuzenbide, musika, arkitektura, matematika, zientzia-teknika, banka, arte, administrazio eta merkataritza arloetako izendegiekin. Merkatalgo izendegia-k (1974) eta Zortzi urte arteko ikastola hiztegia-k (1975) ikusi zuten argia hurrengo hamarkadan.
Amaituta dagoen Orotariko Euskal Hiztegiaz gain, Euskaltzaindiak beste bi proiektu garrantzizko ditu eskuartean: Euskaltzaindiaren Hiztegia eta Hiztegi Batua.