(V ap. A ; Añ), hegope, egabe (V-ple ap. A ) .
(En casos locales de decl. sing.). Lugar bajo el ala; (fig.) amparo, protección. "Asilo" , "protección" Añ. v. hegalpe. Tr. Exclusivamente meridional, documentado desde mediados del s. XVIII.
Olloak bere egope beroan bere txitak bezala. Mb IArg I 115. Zure mendean ta egapean. GavS 3. Ama Birjiniaren egapera. CrIc 75. Estalpetu gaizuz zeure egapean. Añ EL1 98s. Sendo zagoz, España, / bere eskupian, / ez zaitez bildur izan / bere [Birjina Amaren] egapian. FrantzesB II 28. Gordetzen ditu [txitak] egopean. AA II 74. Bederatzi korutako Aingerubak bere egopian dauzkana. SMSerm 196. Nafarroaren egopean arkitzen zan Gipuzkoa. Izt C 282. Bere egape gozuan / Jarri ezkero gu. Ur MarIl 127. Egape artan. AB AmaE 60. Oilo amaloka baten egapean. A Ardi VII. Txitatxoak egopean. Echta Jos 9. Aingeru-zaindariak bere egopean estaltzen zaitu. ArgiDL 39. Onela ustu zan Usauriko elizaren sabela; txitoak joan zitzaizkion egapetik olloari. Anab Usauri 5. Amaren egopean. SMitx Aranz 205. Aren egopean gordeko zara. Ker Ps 91, 4 (Dv hegalpean, Ol bere egaz estaliko, Or bere egalez gerizatuko). Beti egopian egoten aspertuta, azpitik urten da lepora igoten daben txitak legez. Gerrika 243.
v. tbn. Astar II 279. Ir YKBiz 293.