armabage (
Lar) .
(Adj.).
Desarmado.
"Inerme, armabagea
"
Lar.
Harma-gabek harmadunak garaitzea, mirakulua.
Hb Egia 147.
(Uso adv.).
Arma gabe bere eskuaz / harritu dik ifernua, / deabruak ikharan ezarri.
Gç 80.
Zuek barriz [...] eukirik biotza mundutasunez beterik, gura dozue goiartu, ta goiartu arma baga.
Añ
LoraS
173.
Beldurtiak ziran eta arma-gabe zeuden atorradun guziak; eta bereala, burruka aisa utzirik [...].
Berron Kijote 210.
(
armagaberik
).
Bada, arma bagarik ibili ezkero ta gabian etxian egon ezkero [...].
fB Ic II 243.
ARMA-GABE (Lar),
ARMA-GABEKO.
Desarmado. "Adoriri aliquem inermem eta imparatum, [...] altxátzea, gizon billuzgorri eta armagabekoari gañera goatéa" Urt I 226.
Arma gabeko beso batek etsai murruak hautsirik.
Gç 76.