arrotxu.
Dim. de harro.
v. harroxko.
Etxat biotzera sartu neskatilla ori; arrotxoa dala uste dot, apainduri zalea, lerdenegia.
Ag Kr 110.
Otu jakan, neskatilla au arrotxoa ta andigurakoa zala, apaindduten baño besterik ezekiana.
Echta Jos 221.
Lenenguan ardaua bakarrik jokatu zan, mandazañak galdu ebela berau, ta onek zerbait berotu ziran arrotxubak bai-ziran ta.
Kk Ab I 15.
Arrotxua izan zan, bai.
Bilbao IpuiB 42.
azpiadiera-1.1
(Uso pred.).
Eluteke merezi jaramonik egitea; baiña benturaz ezagutuko naute, eta baita esan ere arrotxo nabillela.
Urruz Zer 93.
Arribiltarrak sokan piskat arrotxo ebilzan alako dantzari urtena eurendarra zalako.
Kk Ab I 36.