1.
(
V, G ap. A
).
Dócil.
Abere guztietan dan eskurakoiena, zaintzen errazena, eta lakarik geiena ematen dabena.
Izt C 220.
Andizki eta buruak Joakaz gazteenari begia ezarri zioten, nai zutena egiteko eskurakoiagoa izango zan ustea artuta.
Lard 292.
Lanerakoa zen, zuurra, goiztarra, eskurakoia.
Or Mi 86.
Ba zun âri bat, eskurakoia.
Or Eus 416.
Eskurakoia ta otxana zan Libe.
TAg Uzt 54.
Naiago zizun alboan nagusi belaxka ta eskurakoia, irmo ta sendoa baiño.
Etxde JJ 41.
Mutiko meneko ta eskurakoiak.
Erkiag BatB 35.
v. tbn. Muj PAm 76.
(Animal) doméstico.
Probinzia onetan azitzen diran egazti eskurakoiak dira ollarra, olloa [...].
Izt C 195.
Jaio ta azi oi diran abere eskurakoiak.
Ib. 167.
Cómodo, manejable.
Gauzak berak bezain aldakor, eskurakoi ta ixuriak egin nai zituzten gizasemeak [sofistek]
.
Zait Plat 125.
Hezi behar da gai moldakaitza, eskulana dela medio landu, mintzabide eskurakoi bihurtuko baldin bada.
MEIG VIII 58.
"Cómodo; cosa que por su tamaño viene cómoda a la mano"
BU Arano.
Fácil de conseguir.
Eskurakoi dan edozer gauzaren antzera, gora eskasa emon.
Erkiag BatB 182.
2.
(Uso adv.). Dócilmente.
Lagun egiten zioten besteak zintzo ta eskurakoi.
Or Mi 40.
Eskurakoi laguntzen zion Libek zeregin artan.
TAg Uzt 148 (v. tbn. 114).
Cómodamente.
Etxean bezain egoki ta eskurakoi ibilli zitazkean mendi-gizonak.
TAg Uzt 76.
Lema-arrauna bear bezela, laguntzalle ta eskurakoi, erabiltzea.
Ib. 136s.