1.
(oiñ- V-ger-ple-m, oñ- Añ (V), H)
Ref.:
Bon;
A
.
(Vb.).
"Marmear, (V) [...] oñoten egon
"
Añ.
"Refunfuñar, . (V) oñon, oñoten egon
"
Ib.
"Regañar, [...] oñon, oñoten egon
"
Ib.
"
Idijak oñon biarrian, burdijak oñoten (V-m)"
Bon.
"
Oiñoten: 1.º (V, msOch), porfiando; 2.º (V-ple), murmurando. Ezkagoz iñori oiñoten (V-ple), no estamos murmurando de nadie"
A (que cita a Astar).
Kantari gextoak oñon.
"El mal cantor porfía"
.
RS
19.
Onek oñon ta ni exilik egon.
Ib. 179.
Idiak oñon bidean, gurdiak.
"En lugar de gruñir los bueyes, el carro"
.
Ib. 305.
Niri zer deust, esan oi da, jentea oñoten egon arren?
Añ
LoraS
26.
Daukat emaste bat ain min luzekua, [...] ze ezteutz inosbere baketan isten; beti beti dago oñoten.
Astar I 210.
2.
(Sust.).
"
Oñona (V), grognement, cri du pourceau. Syn. kurrinka
"
H.
OINON EGIN
(oñ- Lar, Añ, H). "Gruñir, oñon egin" Lar y Añ. "Marmear, (V) oñon egin" Añ.
Zubek oñon eta negar egingo dozubela.
Albzur JZ
1922, 101 (ap. DRA).
"Hablar mucho, demasiado, [...] (V) oñon ta oñon egin
"
Añ.
"
Oiñon ta oiñon egin (V, msOch), porfiar, hablar demasiado"
A.
"Parlería, (V) berbakeria, [...] oñon ta oñon egitea
"
Añ.
"
Oñon-egitea, [...] grognement"
H.
OINON IBILI.
Quejar(se), lamentar(se).
Askotan ere gogo kaxkarra dala bide, soin gaxoa ain erraz oñon dabil.
Ol Imit I 21, 6 (SP arrankuratzen da, Pi uluka dabil, Leon erranguratzen da).