(Lcc (-du), Urt III 20, VocBN ), korrunpitu (Urt I 270), koronpitu.
Corromper(se). Tr. Documentado en Leiçarraga y algunos autores septentrionales de los ss. XVII, XVIII y XIX. Al Sur lo emplean Micoleta (korrunpidu ), Lizarraga de Elcano (Doc 234) y Hualde. Korronpitu es la forma más empleada. Hay ambas formas, korronpitu y korrunpitu, en Leiçarraga, Etcheberri de Ziburu y Haraneder, y sólo korrunpitu en CatLav . Se encuentra koronpitu en JesBih .
Propos gaixtoék korrunpitzen dituzte kondizione onak. Lç 1 Cor 15, 33 (He gaizkoatu, TB galdu, Ker usteldu ). Gure batbederaren gorputzak biola eta korrunpi eztitezenzát. Lç Ins B, 5v. Korronpitu nahi dute / eskañirik saria. EZ Noel 109 (95 korrunpitu). Hain da artez, iustu eta leial, non mundu guztiak ezpaitezake irabaz, ez korronpi, eta ez bertze aldera itzul. Ax 437 (V 285). Dagoala letrea korrunpidurik, zerren amairugaiti diñoala iru. "Que está corrupta la letra" . Mic 14r. Jiten direnian haren espirituaren korronpitzera. Tt Arima 69. Eta hala nork ere sendi baituzue heia aire gaiztoz korronpitua]k[ dela, lehenbizikorik garbituko duzue hango haskerietarik. Mong 593. Zenbat akzione kriminaletan ez duk korronpitu hire burua! Brtc 126. Bere lege faltsiaz / beita korronpitürik. Xarlem 713. Erreberri zazu [...] debruaren enganioak galdu eta koronpitu duena. JesBih 459. Izan baita usteltzetik eta korronpitzetik begiratua. Jaur 367.
v. tbn. CatLav 174 (V 89). He Gudu 64 (38 korrunpitu).