1.
Iluminar(se).
"
Denbora arraitzen ari da, le temps se rassérène"
Dv.
Zeure arima zerotzun / Argi sainduz arraitu.
EZ
Eliç
414.
Eguberdia arraitzen.
Ib. 229 (bis).
Su gaitza ginduen bethi [...]. Gar handiak arraitzen zaungun alabainan begitartea.
JE Bur 78.
2.
(L ap. A; SP, H),
arraidu.
Alegrar(se), animar(se).
"Égayer, s'égayer"
SP.
"Rendre ou devenir gai, se dérider"
Dv.
"Réjouir"
y "devenir joyeux" H.
"Alegrarse"
A.
Hark etsaiari bihotza hautsten eta arrobatzen dio, hark begia arraitzen dio.
Ax 295 (V 196).
Orduan arraiturenago da gorputz senatua bethi plazeretan hazi izan baliz baino.
"Exultabit"
.
SP Imit I 24, 5.
Maiz dabilko barreneko gizonari solhas amolsu egiten, hura maiz arraitzen du bere konsolazioneaz.
SP Imit II 1, 1.
Zeren geienek hain kontu guti dadukaten zerua arraitzen eta mundu guzia mantenatzen duen misterio salbagarrizko hunetaz.
"Cœlum lætificat"
.
SP Imit IV 1, 11.
Bero bihotza zure karraz, arrait espiritua zure arraitasunaz.
Harb (ed. 1690) 50.
Itzultzen da eskuineko alderat / Arraiturik Jaunaren bisaia. / Isurtzen du justuen bihotzerat / Bozkariozko ibaia.
Monho 120.
Galdetu zioten nola behar zuten bizia luzatu edo arraitu.
Hb Egia 74.
Arraitu zaitezte, a! [...] gugatik geiago eramateko prest daukagu Jesus.
Ag Serm 356.
Bizkitartean arraidu ginen noizbeit ezteiliarrak eta, [...] kasik oro betan mintzatzen hasi.
JE Bur 132.
Begitartea arraidurik edaten ari ginelarik.
Ib. 135.
Irriño batek arraitzen zakolarik bere begitarte gazte pollita.
Ib. 12.
Heien argi goxo eta usain onak, isensuarenarekin batean, arraitzen daut barnea.
Ib. 74.
Kopet ilunak arraitu nahiz egin dut irri ta kantu: / Zoro naizela diote.
Iratz 71.
Ingalaterrako gobernua asko alaitu eta arraitu zen.
Arti Ipuin 48.
"(Hacerse) afable"
Lar.