(gral. ap. A; Dv). (El) que tiene mujer, esposa; casado. Emaztedunak ere, emazterik ezpalute bezala diraden. "Ceux qui ont [des] femmes"
.Lç1 Cor 7, 29 (Dv, Ol, Ker, Bibl, IBe, IBk emaztedunak; TB emaztea dutenak
).
Baina emaztedunak, artha du munduko gauzéz, nolatan emaztearen gogarako daten. "Qui est marié"
.Ib. 7,33 (Dv, Ol ezkondua denak).
Onera etorrita apaiz egin adi, emengo apaiz, emaztedun apaiz. AArdi 27.
Txistulari zan ta noizean bein zapatari be bai eta ganera emaztedun. AEY II 91.