(
-ena det., H),
araurre.
Fin, extremo.
"Le plus avancé, l'extrême"
H.
[Salbatzallearen amorioak] igaro zituan neurri eta muga guziak eta igo zan ongi nai eta amorioaren araurretaraño, S. Juanek dionez: In finem dilexit eos (Io 13, 1)
.
AA I 346.
Bañan Euskara jakintsun argiak bizi dan arte guztian ezagutuko ditu bere zatiak, munduaren araurrunean [sic] ere.
Izt C 7.
Baña Espiritu Santuaren indarra artuko dezute eta orduan lekuko edo testigu izango zatzazkit Jerusalenen, Judean, Samarian eta munduaren araurrenean ere.
Lard 478s.
Garai artan munduaren araurrenetan sakabanaturik beren Jaunaren garaipen eta egiteak barreatzen zebiltzan tokietatik Apostoluak [...] batu ziran.
Arr Orac 422.
ARAURRENEKO.
Extremo, del extremo.
Badira bekatari batzuek añ leundugabeak, basati eta moldakabeak, non araurreneko bekatuak baizik, ezertan artzen ez dituen.
AA III 150.