Zirimiri honekin, ez delakoan ere, bustitzen ari gara.
Egitura zurruna da, inongo aldaketarik ez jokorik onartzen ez duena: ezin dugu ez baiezko moldean jarri, ez eta izan aditza ez beste bat erabili ere; pertsona eta denbora ezaugarriek ere, adibide horretan ditugun horiexek behar dute izan: ezin dugu erabili ez hirugarrenaz beste pertsonarik, ez eta indikatiboko orainaz beste aditz formarik. Ez dira erabiltzen, adibidez, honako hauek: *Badalakoan ere, denbora ez doa aurrera; *Pentsatzen ez dugulakoan ere, bustitzen ari gara.
Ez delakoan ere eta ez idurian ere dira, beraz, kontzesio balioa duten egiturak. Lehendabizikoaren literatura idatziko testigantzarik ez dugu aurkitu OEHko corpus osoan; ahozko hizkuntzan, hala ere, oso arrunta da. Mendebaldeko hizkeretakoa da lehenbiziko hori. Hona adibide batzuk: Ez delakoan ere, denbora aurrera doa. (Ez dirudien arren, …); Ez dalakoan bere, hasi da eguraldia freskatzen.
Bigarrena (Ez idurian ere, horrek badaki nola jotzen den soinua) ekialdekoa da, eta bada idatzizko testigantza bat edo beste: Ez-idurian hark kabiari beste zuloa atzean egiten dio, handik joateko aurrekoa tapatzean, erakutsiaz pentsa zagula nola atera sartzean (Otaño).
Kontzesiozko beste egitura askotan bezala, paper garrantzitsua betetzen du ere-k halakoetan ere.