1.arrenga (V-ger ap. A). (Adv.).Rogando, rezando."Suplicando, pidiendo favores. Azkanengo ordurarte gauzak biribildu ez da gero arrenga ibili bear, hasta última hora no arreglas las cosas, y luego tienes que andar pidiendo favores"A.
Arrenka nago auspaz da larri / erru-astunak makurturik. "Oro supplex et acclinis".AzcPB 31 (en el ms. original eskatuten dot; v. Ur PoBasc 497).
Done Jertrudisen besoa egoan gorpuzki-ontzi-aurrean belaunikaturik, arrenka edo erreguka asi zan. AEzale 1897, 4b.
Ez ekin geiago nire belarrijak gortuten zure eskarijakaz, alper-alperrik ixango dozulako arrenka eragotia. Otx 90.
Ez dausku ezer esan, ordea, bere sendiatzaz, gu arrenga jardun arren. TAgGaGo 25.
Nagusi, (arrenka) ez zaitez geiago orrela jolasean ibilli!SabiagY 1934, 30.
Usoa auzpeztu zitzaion bere aitari ta arrenka otoi egin zion. EtxdeAlosT 104.
Zure eskuiñean baitago iarririk gure alde arrenka. OrAitork 306.
Zoaz arrenka, emariak eroanaz, eta pakea eskatu ezaiezu. IbiñVirgil 118.
Eta auek arrenka mintzatu zitzaizkion Sebilla-aldera beraiekin batera etortzeko. BerronKijote 162.
sense-2
2.(Sust.).Ruego. Arrenka biziaz beren morroi areri bizitza barkatzeko eskar ona eskatu ez bazioten. (Quijote IX). AnabRIEV 1928, 612.
Goiko Amari dagiote arrenga. TAgY 1933, 22.
Osaba, erruki zakit! --esan zion arrenga erdiragarrian. TAgUzt 160.
Giza-lerro beltza entzun urrutian / Ergiñara-bidez arrenga bizian. SMitxAranz 53.