1.
(
G ap. A; Lar in Aq 1475),
kubela (
G-to, L-ain ap. A (-el)
; Lar,
H),
guela (
Lar in Aq 1475).
"Coladero"
Lar.
"Vasija en que se hace la lejía, kuela, guela, aratza
"
Lar in Aq 1475.
"Tinaja, vasija en que se hace la lejía"
, "tina para colada" A.
"Garai artan baziran kuela izeneko ontzi aundi batzuk; zurezkoak ziran da gaña irikia zuten. Antigualeko amonak zapi zuriak egosteko ziran"
PEBiz
36s.
Cf. VocNav: "Cuela, recipiente donde se pone la ropa en lejía (Oroz-Betelu)".
Lisiba-kuelan ur irakinean sartu zan.
DicM
(ed. 1877) 75 (AB Dic 80 lupoilla batean
).
Etxeko olloak kuelan sartu, gaña tapatu, ta errota-pera eramaten zuten.
PEBiz 37.
Lixua egin bear zanean, kuela berrogei bat zentimetroko altuko asto baten gaiñean jartzen zan.
JAzpiroz 114.
Kuela batean ura jarri ta ara letxera mamia bota.
Ib. 203.
(Penitentzia egin gabe heriotzeraiño luzatu duenari) Hik bethi uste ubela / konbertitu hiltzean, / pairatzen duk su-kubela / tulunbio beltzean.Gç 167 (en la ed. orig. 361 <-coueta>).
2.
kubela
(G-to ap. A (-el)). "Cesta grande con que se miden las manzanas" A. "En la kuela,
sagar neurria o medida para la manzana, tenemos al recipiente de madera reforzado con llantas de hierro, [...] es de tronco de cono y su capacidad la podemos fijar en cincuenta y cinco kilos" Garm EtnV 30 (ap. DRA).
3.
Cuba.
Han kuela batzuetan leherturik mahatsa botatzen barrika batetarat, gorritzeko.
GH 1933, 82.
EURI-KUELAK.
v. euri.