1.
arrastara (V-gip),
arrastaa,
arraxtada (G-azp)
Pasada, golpe; mano. "Se dice de cada largo en la labranza, de cada golpe de guadaña, etc." Elexp Berg. "Arrastara bakoitzian metro erdi jun dok (segaz)" Ib. "Sukaldea ondo garbitzeko betarik ez daukat eta arraxtada bat emango diot" (G-azp). "Pintura-arraxtada bat" (G-azp).
Gauez kamiñon aitze'omen ziran / oiek belarra ebakitzen; / irrist ta arrast makilla utsakin / arrastaa aundik botatzen.
EusJok II 72.
Ollo erdin bat eraman zioten / eltze koskorren batian; / iztarrik aundiyena jan ziyon / zazpi o zortzi kolpian, / a, zer arrastaak bota zituben / andik atzenera artian!
Ib. 73.
2.
arrastara
(V-gip). "Chaparrón corto y suave. Gaur atsaldian pare bat arrastara oso polittak eittu" Elexp Berg.
ARRASTADA EGIN.
Resbalar (?).
Bidean ixil-ixilik danok. Batenbatek ankarekin arrastara egiten bazuan, arraioa edo olakoren bat esan, eta orixe bakarrik.
BasoM 106.
ARRASTADAN.
Arrastrándose. "Arrástaan fuan, ankak aldatu baarik; arrástaraan fuan" Iz ArOñ.
Illuntzean igaro nituan alanbre aiek arrastadan.
AZink 105.