Etim. Causativo de ito .
(V-oroz ap. A (que cita tbn. RS); Mic 4r <-ç->),
ireto (V-oroz ap. A
),
iroto (V ap. A (que cita el msOch)
; Añ).
Ahogar(se) (frec. en sentido fig.).
Ebili ta ebili ta irato ertzeti.
RS 444.
[Noeren arka] oso osorik, mundu guztiya ireto edo ondatu zanian.
Ur BulaAl 30.
Atzamar tartian berperton eu ez iratoteko.
Otx 135.
Jabetza txikiak zerga ta petxuz irato badagiz.
Eguzk GizAuz 172 (v. tbn. LorIl 210).
Bildurrezko karraxi bat eztarrian iratorik.
Etxde JJ 224.
Urduritasunak irato bear zun.
Ib. 203.
Neure amesak guztiak [...] irato ezik.
Erkiag Arran 100.
v. tbn. Arriand Act 21, 25.